Stefan Zweig - Satranç

 Kitap: Satranç  Yazar: Stefan Zweig  Özgün Adı: Schachnovelle
Yayınevi: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları  Çeviri: Ahmet Cemal 

      Ah Zweig neden bu kitap 300 sayfa değil? Vicdansız Zweig mükemmel yazıyor ama sağ olsun hep 70-80 sayfalık kitaplar. Tabi bu işin şakası. Zweig'in bir duygu üzerinde yoğunlaşıp bu duyguyu abartılı yaşadığını ve karakterlere bu şekilde aktardığını, bunun gerçeklikle bağdaşmayacağını düşünebilirsiniz bu kitabı okurken. Genel olarak kitaplarında da bu tavrı takınır ama romanları; birçok yazarın olduğu gibi Zweig'in de gündelik yaşamda söyleyemediklerini dillendirebildiği bir mecra olarak görmek gerekir. Kafesinden kurtulmuş kuş gibi her yana uçmak istemesine abartı gözüyle değil bağ kurma isteğiyle bakmalıyız.

Kitabın okuma keyfini kaçırmadan özetlemek gerekirse kitap Zweig'in kendisi olduğundan şüphelendiğim anlatıcı konumunda bulunan karakterle dünya satranç şampiyonunun bir gemi seyahatinde yollarının kesişmesiyle başlıyor. Dünya satranç şampiyonu olan Czentovic, yetim kaldığı için bir papaz tarafından büyütülen, zar zor okumayı öğrenebilen, zekası yetersiz, dünyaya ilgisiz, duygusal açıdan da oldukça sığ biridir. Başka tüm alanlara kapalı olan aklının satrançta inanılmaz derecede başarılı olduğu tesadüfen ortaya çıkar. Zweig'in kendisi olduğundan şüphelendiğim anlatıcı ile aralarında kontrollerinden çıkan bir maç yaparlar.

Kitap Alıntıları

* İyilikle gülümseyebilen insanlar vardı hâlâ...

* İnsan sabahtan akşama kadar bir şey olmasını bekler ve hiçbir şey olmaz.

Bekleyip durur insan. Hiçbir şey olmaz. İnsan bekler, bekler, bekler, şakakları zonklayana dek düşünür, düşünür, düşünür,. Hiçbir şey olmaz. İnsan yalnız kalır. Yalnız... Yalnız...

* İnsanın konuşacak kadar zekaya, ya da susacak kadar akla sahip olmaması büyük bir talihsizliktir.

* Geçmişte kalanlar üzerinde düşünmek için fazla zamanım yoktu.

*Savaşacağım tek şey içimdeki diğer bendi...

Keyifli okumalar. ♥